آدما یکیو توی ذهنشون دارن که همیشه داره دلداری و امید می‌ده و یکی که همیشه داره غر می‌زنه و آیه‌ی یأس می‌خونه. بسته به اینکه کدومشون قویتر باشن وضع آدم فرق می‌کنه.
امروز صبح نامردا دوتایی دست به یکی کردن.
دارم براشون....
پ.نون: احتیاطا اگه دیدید پیدام نشد بدونین که داشتن برام!!
بد غرق شدی تو فانتزی های روحیت ها ! حواست هست ؟ شنا بلدی ؟
مرا تو بی سببی نیستی براستی صلت کدام قصیده ای ای غزل؟
چند وقته اونی که بده زد خوبه رو کشت.
اینا نمیمیرن ولی له و لورده خوب میشن.
من که یعنی بیشتر وقتا این دومی داره غرغر می کنه...
مخصوصا این چندوقت!
امروز که دیگه بیشترتر!
متأسفانه
این چند روز با این پستت هر وقت بازش میکنم یاد یه جمله ازنوار شهر قصه میافتم خاله سوسکه میپرسید امید کجاست؟جواب میشنید :برآبه...
متأسفانه منم
چرا همه برا من دارن!ولی من نمیتونم برا کسی داشته باشم!
چرا؟!
واقعیت شاید اینه که هیچکس برا آدم چیزی نداره مگه اینکه خودش اجازه بده یا بخواد.
من و تو میخوایم پس همه همه چی برامون دارن.
حقیقت تلخیه دوست من، فرق بین من و توی ضعیف و اونکه تسلیم نمیشه تو همینه.
یه روز ما هم تسلیم نمیشیم ، نه؟
کاش اینجا زود زود آپ می شد...
مخصوصا بعضی وقتها!
واقعا؟
اوهوم