وبلاگ مال خودمه. بعضی وقتها دلم می‌خواد توش چرت و پرت بگم خوب می‌گم.
این طرز فکر احمقهاست. چون وبلاگ جاییه که آدم داره حرفاش رو با یه عده نامحدود به اشتراک می‌ذاره و اون عده نامحدود هم عقایدشون رو با اون . بنابراین تقریبا یه تشریک مساعیی می‌شه و مالکیت حقیقیش بین افراد تقسیم می‌شه الا اینکه یکی می‌تونه به دلیل اینک نفر اول بوده اعمال قدرت کنه.
پاراگراف بالا هم طرز فکر آدمای زیادی منطقیه. اصلا اینطوری نیستم. دوست دارم یه جایی باشه که هروقت دلم گرفت برم توش نق بزنم هروقت هوس کردم برم توش هوار بزنم هروقت کرمم گرفت برم توش اذیت کنم. اسمش هم باشه وبلاگ خودم. چاردیواری اختیاری اگه یکی خوشش نیومد نیاد اینجا مشرف.
این هم کار یه آدم خودخواهه. وبلاگ باید جایی باشه که آدم ببینه شنونده‌ش از چی خوشش میاد. حالا تو از هزارون خوشت بیاد وقتی شنونده نداشته باشی برو تو یه کتابچه بنویس بذار زیر بالشت شبا زیر سرت باشه روزها هم تو کمد قفلش کن مواظب باش کسی نبیندش!! تو باید بدونی که مخاطبت چه سلیقه‌ای داره.
این نوع فکر هم که تکلیفش معلومه!! پس وبلاگ چیه؟ کجاس؟
الآن من دلم می‌خواد اونجا غر بزنم می‌شه؟ بشینم زر مفت بزنم عجیب نیست؟ کسی هست که بگه عجب؟ کسی نیست بگه از شوما بعیده؟ یکی نمیاد بگه جای این چرت و پرتا اینجا نیست؟
اصلا تو که جنبه وبلاگ داری نداری بیخود می‌کنی وبلاگتو دوباره الکی باز می‌کنی!!!
هووی با تو هستم! گوشت رو بیار جلو می‌خوام یه چیز خصوصی بگم......
سلام دوستان
من برگشتم
ببخشید که یهویی رفتم و یهویی همه‌چی رو زدم ترکوندم اما همیشه این خونه رو دوست داشتم و دارم با خاطرات و بروبیاش. با محیط صمیمانه و بر و بچه‌های مهربون.
هوش و حواس که نیست ماشالا اف چاردهه! وبلاگها تک و توک یادم میاد! خوب می‌شم :)
بر و بچه‌هایی که جدید سر می‌زنن تعجب نکنین من و دوستهام اینجا یه سالی برنامه‌ها داشتیم! شما هم اضافه شین بد نمی‌گذره :)
ارادتمند همگی
حاجی‌پ.نون