مه‌پاره

شیرین لبی شیرین تبار

مست و می‌آلود و خمـار

مه پاره‌ای بی بند و بـار

با عشوه‌های بی شمـار

هم کرده یاران را ملـول

هم برده از دلها قـرار

مجموع مه رویان کنـار

تو یار بی همتا کنـار

زلفت چو افشان می‌کنی

ما را پریشان می‌کنی

آخر من از گیسوی تـو

خود را بیاویزم به دار

یاران هوار ، مردم هـوار

از دست این بی بند و بـار

از دست این دیوانه یـار

از کف بدادم اعتبـار

می می‌زنم مـی می‌زنم جــام پیاپی می‌زنم

هـی می‌زنم هـی می‌زنم بی اختیــار

کندوی کامت را بیـار

بر کام بیمارم گـذار

تا جان فزاید کام تـو

بر جان این دل خستهٔ بشکسته تـار

پ.نون: توی فایلهای دانلودیم یهو اینو کشف کردم. اصلا آشنایی با همای نداشتم اگرچه اسمشو شنیده بودم. نمی‌دونم ازکجا اومده. یه بار گوشش دادم بدک نبود. دوبار خوب بود سه‌بار ده بار پونزده بار.... الآن به نظرم خیلی قشنگ و دل‌نشینه. 

پ.نون: اطلاعات مفصلترو اینجا پیدا کنید.

پ.نون: با عرض عذر از عزیزی که به این آهنگو به من هدیه داده بود و از زیر چشم من پریده بود.