هی روزگار

دانشجو که بودم کار می‌کردم، برنامه‌نویسی هم می‌کردم، رو پروژه‌های ذوقی خودم هم تحقیق می‌کردم بدون اینکه اینترنت و اینهمه اطلاعات مفت دم دستم باشه آرشیو دانشگاها و مؤسسات علمی رو می‌چلوندم همه رو ذله می‌کردم. 

علاقه زیادی هم به بازیهای کامپیوتری داشتم بخصوص اونهایی که برچسب ادونچر داشتن اونهایی که باید معماهایی رو حل کنی! می‌شد ساعتها توی یه اتاق دنبال یه سرنخ می‌گشتم و سلولهای خاکستری شیش‌سیلندر مشغول به فعالیت بودن! یه سری بازهای دزد دریائی بود که خوراک من بود عشق دزدی کشتیهای انگلیسیا و اسپانیاییها بودم، قاچاق و شمشیربازی رو عرشه‌ی کشتیها!!

 ورزش هم می‌کردم انواع مختلفشو البته نه در سطح قهرمانی اما مرتب. یه مدال برنز جودو هم دارم نمی‌دونم کجاست الآن. 

فیلم می‌دیدم کیلوکیلو!! یه آرشیو کم‌نظیر از فیلمهای مورد علاقه‌م داشتم روی کاستهای وی‌اچ‌اس، فیلمهایی که گیر باد نمی‌اومد. اورسون‌ولز، مجموعه‌ی فیلمهای فلینی، مجموعه نسبتا کاملی از فیلمهای هیچکاک، وودی‌آلن، کیارستم، مخملباف، که و که، فیلمهای کمیاب سینمای ایران و جهان. با علاقه پیداشون می‌کردم وقت می‌ذاشتم پیداشون کنم و بشینم با کیف نگاشون کنم. نقد سینمایی هم می‌نوشتم. مشتری پروپاقرص نشریات سینمایی بودم. 

عکاسی می‌کردم نیمه حرفه‌ای. عکسهای سیاه و سفید رو خیلی بیشتر دوست داشتم خودم هم چاپشون می‌کردم بعضا.

با بر و بچ اهل ددر دودور و کمپ و بیرون‌شهر بودیم مرتب آخر هفته‌ها پلاس کوه و بیابون بودیم. چه کیفی می‌داد سه ساعت چوب جمع کنی ببری اره کنی آتیش درست کنی ذغالها رو پهن کنی دو طرفش سنگ بذاری و سیخهای کباب رو با ولع تماشا کنی و بچرخونیشون، قارچ بزنی سر یه سیخ و بذاریش تو قلب آتیش و از چکیدن آبش و صدای جززززز بخار شدنش لذت ببری داغ بندازیش بالا و آی بسوزی.

به نظرم اون وقتا شبانه‌روز اقلا 38 ساعت بود گاهی تا 50 ساعت هم کش میومد. اگه نه که یه نفر آدم چطور همه این کارا رو می‌کرد؟ 

این روزا چشم باز می‌کنی می‌بینی عقربه‌های ساعت با هم کورس بستن کی زودتر یه میلیون دورش تموم بشه همه هول!

کی روز تموم شد کی ماه تموم شد کی سال سر رسید.

موندم والا!!