دایاگون آلی

وقتی هیچی نمی‌گم، معنیش این نیست که چیزی برای گفتن ندارم.

حرف وقتی قیمت پیدا می‌کنه که بیفته سر جاش. اگه غل بخوره بره تو کوچه‌ی دیاگون در آوردنش کار حضرت هاگریده!

رو این اساس محض امتحان هر هشتصدسال یه بار یک کلمه می‌گم. گرفتی گذاشتیش یه جای امن، حرف بعدیمو می‌زنم. 

الآن کوچه‌ی دیاگون پر حرفهای جویده‌شده‌ایه با دوره بازگشت هشتصدساله.....

پ.نون: امیدوارم این یکی حرفم نرسه به کوچه‌ی دیاگون.