دوستان ما - قسمت اول

با قلم دوباره آشتی می‌کنم.    آخر دوستش دارم و فاصله آفت رفاقت است.

می‌خواهم راز کوچکم را با تو در میان بگذارم. بالأخره باید به کسی بگویم. نمی‌شود تا ابد آنرا در یک سینه زندانی داشت.

می‌خواهم از دوستان کوچکم برایت بگویم که تا همین روزها آنها را در داستانها می‌شناختم و کودکیم را با آنها تقسیم کرده بودم.

آدم‌کوچولوها همه‌جا هستند با من و تو گره خورده‌اند. فقط کافیست از نزدیک نگاهشان کنی و ببینی که برایت دست تکان می‌دهند.

آدم‌کوچولوها مثل همه آدمها خوب دارند، بد دارند، فعال و کاری دارند، لش و بی‌عار دارند، همه‌جوره هستند.

منهم مثل تو وجودشان را حاشا می‌کردم تا همین دو سه روز پیش‌ها. وقتی که خسته و وامانده گوشه اتاق ولو شده و بی‌هدف به کناری زل زده بودم دوتایشان روی صورتم پیدایشان شد.

- های لندهور پاشو جمع کن خودتو، شدی عین ژله نیم‌بند!

یاد گالیور افتادم که با آدم‌کوچولوهای قصه خودش زندگی می‌کرد و فلرتیشیایی داشت به چه زیبایی و لوندی. اول همه جملات دخترک معمولا این بود: اوه گـــری...

فلرتیشیای من اما از مال گالیور قشنگتر بود و عصبانی. آن دیگری زنی میان‌سال بود که به نظر ندیمه‌اش بود. یک‌قدم عقبتر حدود پشت لبم ایستاده بود و مواظب بانویش بود که از روی گونه‌ لرزانم سر نخورد. راستش پر دامن بلندش بینیم را غلغلک می‌داد و نزدیک عطسه بودم.

بی‌اختیار چند بار چشمانم را باز و بسته کردم بدون حرکت اضافه‌ای جواب دادم

- سلام، ببخشید که من نفس می‌کشم و سکوی خیلی مطمئنی نیستم.

- خودتو به اون راه نزن. منظورم اون نیست. چند وقته که دارم نگات می‌کنم. پاک داری وا می‌ری. اگه هم‌قدم بودی می‌دادم بچه‌ها یه فصل بشورنت بندازنت رو بند خشک شی.

- چند وقت؟ مگه کجایی که نگام می‌کنی؟

لبخند ملایمی زد. دست ندیمه به دستش بود سعی کرد ملایم روی سینه‌ام فرود بیاید. جدا زیبا بود و خوش‌لباس. مقداری روی سینه‌ام جولان داد و  در حالی که روی دکمه پیراهنم دستمالش را پهن می‌کرد تا بنشیند جواب داد

- شما آدم‌گنده‌ها که فقط خودتونو می‌بینید اما ما آدمهای معمولی همیشه شماها رو می‌پاییم. یعنی مجبوریم مواظبتون باشیم چون اگه نباشیم همه زندگیمون رو به هم می‌ریزید! خیلی وقته خونه من اینجاست.

و به کتابخانه چوبی مندرس من اشاره کرد جایی که کتابهای دوران دانشجویی و روشنفکریم را که ده‌تا ده‌تا تهیه می‌کردم و با ولع می‌خواندم، ذخیره‌ می‌کردم برای دفعه بعدی که هرگز پیش نیامد.

ادامه دارد.....